4.5 km – Beekdal Hondstong

Beekdal Hondstong ligt aan beide kanten van het nog altijd kronkelende deel van de beek de Runsloot. De besloten hooilanden tussen de houtwallen geven het gebied een bijzondere charme.

Algemene informatie

Beschrijving
Goed te belopen. In nattere jaargetijden kan het aan het begin van de route erg nat zijn.

Afstand route
4.5 kilometer.

Waarnemingen in dit gebied
Ga naar Waarneming.nl voor een overzicht.

Honden toegestaan
Toegestaan mits aangelijnd.

Startpunt
Parkeerplaats aan de Veenweg, Yde.

GPS coördinaten
53.1074049,6.5688841

Beekdal Hondstong

Het beekdal van de Runsloot is in de Hondstong tussen Vries en Yde amper 100 meter breed. Bij de ruilverkaveling aan het eind van de jaren 60 van de vorige eeuw werd zo’n anderhalve kilometer van de oude Runsloot gespaard en kwam uiteindelijk in het beheer van Het Drentse Landschap. Aan de noordwestkant van het gebied werd tegen het einde van de vorige eeuw een natuurontwikkelingsproject gestart om de hoge zandgronden langs de beek hun oude functie terug te geven.

Wandeling Beekdal Hondstong op Google Maps

De route op Google Maps is bij benadering.

Bekijk de slideshow

Gebruik de navigatie om de foto’s te bekijken.

Drentse benaming voor paardenbloem

De route Beekdal Hondstong is uitgezet met paaltjes met paarse koppen. De naam Hondstong stamt af van een oude bloemennaam die men vroeger in onder andere Drenthe gebruikte voor paardenbloemen. Bezoek je het gebied op het juiste moment dan is aan paardenbloemen in de hooilandjes langs het beekje de Runsloot in ieder geval geen gebrek.

Panorama Beekdal Hondstong

[easy_panorama id=”6356″]

Scroll met de muis over bovenstaande foto of tilt je apparaat om de panorama te bekijken.

Gewoon biggenkruid.

Kolonisatie

Het reservaat is in 1995 uitgebreid met enkele landbouwpercelen aan de noordzijde. Om de kansen voor de natuur te verbeteren was herinrichting in dit deel wenselijk. De in de loop van de tijd verdwenen houtwallen werden opnieuw aangelegd en poelen en natte laagtes werden uitgediept.

Penningkruid.

Zodoende ontstond een heischrale begroeiing met vele soorten planten. De nieuwe watertjes in het gebied werden al snel gekoloniseerd door allerlei soorten libellen, waterjuffers en grote hoeveelheden kikkers. Opmerkelijk is dat zelfs heikikkers zich er tegenwoordig voortplanten.

Heikikker.

In de nattere delen van het terrein groeit onder andere dophei, veelstengelige waterbies, moeraswolfsklauw en verschillende soorten zonnedauw. Op de droge delen in het gebied kom je bijvoorbeeld de stekelbrem en tormentil tegen. Ook struikhei is hier ondertussen weer terug gekomen.

Gewone dophei.

Een oud zandpad volgt de grens van het heideveld en het beekdal. Hier kun je twee soorten houtwallen zien: wallen die dwars op de beek staan en het groenland in kleine compartimenten verdelen, en de grenswal langs het pad die de grens vormt tussen het groenland en het voormalige heideveld. Alle wallen werden vroeger voornamelijk gebruikt als veekering. Dat de wal langs het pad erg oud is bewijzen planten als adelaarsvaren en vingerhoedskruid.

Adelaarsvaren en brede stekelvaren.

Vingerhoedskruid.

Vanaf 2002 is de zeldzame pilvaren waargenomen. Pilvaren is de kleinste varensoort van Nederland. De sprietvormige blaadjes van de plant worden gemakkelijk aangezien voor grassprieten. Het karakteristieke uitrollen maakt het echter overduidelijk dan het een echte varen is.

Groene kikker en kleine zonnedauw.

Gewone meikever.

Hooilandbeheer

Binnen de opnieuw ingerichte delen van het terrein zal het beheer voorlopig vooral bestaan uit maaien om zo de opkomende pitrus kort te houden. De opkomst van deze plant is het gevolg van de onvermijdelijke bodemverstoring tijdens de herinrichtings fase. Het Drents Landschap heeft aangegeven dat uiteindelijk hooglanders het grootste deel van het beheerwerk voor hun rekening zullen nemen.

Rolklaver.

Ouderwets hooilandbeheer geeft voor de rest van het gebied de beste garantie dat de schaars voorkomende plantensoorten genoeg kansen krijgen om zich te verspreiden.

Distelvlinder.

Puntwederik.

Het meisje van Yde

In 1897 werd het meisje van Yde door twee veenarbeiders uit het veen omhoog gehaald. Eeuwenlang heeft dit naamloze veentje gediend als haar ‘laatste rustplaats’. De vinders waren Willem Emmens en Hendrik Barkhof uit Yde. Het verhaal gaat dat de twee zo schrokken dat ze de baggerbeugel aan de kant gooiden en naar huis renden.

Al enkele weken na de vondst kwam het veenlijk in het Drents Museum terecht waar het nu nog steeds te bewonderen is. Het meisje van Yde is een 16 jarig meisje dat tussen 50 voor en 50 na Christus geleefd moet hebben. Ze is een onnatuurlijke dood gestorven, namelijk gewurgd met een wollen bandje. Ze is samen met een oude versleten wollen mantel in het hoogveentje begraven.

Gebroken Cirkel

Met het vroeg afgebroken leven van het Meisje van Yde in het achterhoofd was al snel het idee van een gebroken cirkel geboren. Waar een cirkel symbool staat voor heelheid, laat dit kunstwerk zien hoe de cirkel wordt doorbroken. Slechts een kwart van de gehele cirkel is direct zichtbaar. Vanuit de lucht is te zien dat de cirkel subtiel doorloopt in het landschap. De vorm verbindt de verschillende landschappen tot een geheel.

Labyrint van zwerfkeien

In het zichtbare deel van de cirkel is een labyrint van zwerfkeien uit de omgeving aangebracht. Het staat symbool voor de zoektocht naar de essentie van het leven. In het midden van het labyrint staat een bewerkte sluitsteen die is voorzien van drie gebogen en gekleurde elementen van glas.

Gestreepte goudspanner, icarusblauwtje, bont zandoogje en klein geaderd witje.

Graspieper.

Heb jij deze rondwandeling ook gelopen?

Beoordeel de route dan bovenaan deze pagina. Met jullie beoordelingen brengen we de leukste wandelroutes van Nederland in kaart. Heb je een mooie foto genomen tijdens deze wandeling en wil je die met ons wilt delen? Stuur ons dan een e-mail of een bericht op Facebook.

Ga naar overzichtspagina provincie Drenthe. Bekijk alle wandelroutes van Het Drentse Landschap. Bekijk alle routes van 3 tot 5 kilometer.